Stawy biodrowe to czuły punkt noworodka. Kiedy dziecko przychodzi na świat, głowa kości udowej powinna pasować do wklęśnięcia w miednicy nazywanego panewką. Otoczone torebką stawową stanowią one staw biodrowy, dzięki któremu dziecko może płynnie poruszać nogami. U sześciorga noworodków na sto słabo wykształcona panewka jest zbyt płytka i nie pasuje idealnie do kulistej głowy kości udowej. Taki stan nazywa się rozwojową dysplazją stawu biodrowego. Jest ona jedną z częściej występujących wad ludności rasy białej.
Wcześnie wykryta dysplazja jest całkowicie wyleczalna. Przeoczona może prowadzić do zaburzeń chodu dziecka oraz przedwczesnego rozwoju choroby zwyrodnieniowej u młodych dorosłych. U części noworodków dysplazję można rozpoznać dzięki charakterystycznym testom wykonywanym podczas tradycyjnego badania lekarskiego. Stosując jednak samo badanie kliniczne istnieje niebezpieczeństwo przeoczenia blisko 25% chorych z grupy ryzyka wystąpienia rozwojowej dysplazji.
Obiektywną i wiarygodną techniką pozwalającą na wyodrębnienie niemowląt wymagających obserwacji lub aktywnego leczenia dysplazji stawów biodrowych jest badanie USG. Ultrasonografia w odróżnieniu od zdjęć rentgenowskich szczegółowo uwidacznia elementy chrzęstne stawu biodrowego. Zbudowane w przeważającej części z tkanki chrzęstnej stawy biodrowe noworodków i niemowląt stanowią idealny obiekt do badania techniką USG. Badanie można przeprowadzić w każdym wieku, optymalny czas wykonania pierwszego badania przypada pomiędzy 4, a 6 tygodniem życia. Badanie jest niebolesne i bezpieczne.
